KOSZARY KALWARYJSKIE

Koszary kalwaryjskie w Suwałkach, zlokalizowane przy obecnej ulicy Generała Kazimierza Pułaskiego (dawniej ulicy Kalwaryjskiej), zostały wybudowane przez Rosjan w latach 1897–1901. Były przeznaczone dla 4. lejb-dragońskiego Pskowskiego Pułku Jej Wysokości Imperatorowej Marii Fiodorowny, który w 1907 roku przemianowano na 2. lejb-dragoński. Początkowo, już w 1898 roku, zakwaterowano w nich dowództwo i 1. szwadron pułku, natomiast pozostałe pododdziały umieszczono w okolicznych miejscowościach. Całość jednostki przeniesiono do koszar po zakończeniu budowy.

Kompleks wyróżniał się wysokim standardem infrastruktury, na co wpłynęła caryca Maria Fiodorowna, honorowa szefowa pułku, która zadbała o dodatkowe fundusze na budowę. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku koszary zostały zajęte przez Wojsko Polskie. W latach 1921–1939 stacjonował tam 2. Pułk Ułanów Grochowskich im. gen. Józefa Dwernickiego. Budynki służyły także innym jednostkom wojskowym, w tym Szkole Podchorążych Rezerwy Jazdy oraz batalionowi Korpusu Ochrony Pogranicza „Suwałki”.

W kompleksie mieściły się m.in. blok oficerski, kasyno pułkowe oraz budynki mieszkalne dla żołnierzy. Charakterystycznym elementem była dawna pułkowa cerkiew, która po odzyskaniu niepodległości została przekształcona w kaplicę pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. W latach 30. przed główną bramą koszar odsłonięto pomnik gen. Józefa Dwernickiego, szefa 2. Pułku Ułanów, którego autorem był rzeźbiarz Jakub Juszczyk. Pomnik został zniszczony podczas II wojny światowej, a jego replika odsłonięta w 2021 roku.

Obecnie dawne koszary kalwaryjskie pełnią różnorodne funkcje, w tym mieszkalne i użytkowe. W jednym z budynków znajduje się hotel „Loft 1898”, a wiele innych zostało przekształconych na potrzeby współczesnych instytucji. Historyczny charakter obiektów, ich architektura oraz związki z wojskowością sprawiają, że są one ważnym elementem dziedzictwa Suwałk.